- burzyciel
- сущ.• машина• разрушитель* * *♂ книжн. разрушитель; нарушитель+
niszczyciel
* * *м книжн.разруши́тель; наруши́тельSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
burzyciel
Смотреть что такое "burzyciel" в других словарях:
burzyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} podniośle: ten, kto niszczy istniejący ład, harmonię : {{/stl 7}}{{stl 10}}Burzyciel wiekowych tradycji, zwyczajów, starego porządku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i książk. «ten, kto niszczy, burzy coś» zwykle w zn. przen. Burzyciel starego porządku. Burzyciel pokoju … Słownik języka polskiego
burzycielski — przym. od burzyciel Burzycielskie teorie. Burzycielski charakter … Słownik języka polskiego
burzycielski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, burzycielskiscy, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. burzyciel: Burzycielskie przemówienie. Burzycielska teza. Burzycielska natura. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dewastator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dewastatororze; lm M. dewastatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba dokonująca bezwzględnej dewastacji czegoś; niszczyciel, burzyciel {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
